Cales son os obxectivos do proxecto?
O primeiro, explicarlle tanto á Administración como á cidadanía que é unha recreación, xa que moitas veces non hai unha idea clara do que implica este fenómeno. Por outro lado, temos un afán de reconstruír e recrear a Galiza de 1370, así como atraer a xente afín que puidese estar interesada. Ao final, a recreación ten moito de investigación histórica porque utilizamos todos os datos que temos na nosa man para reconstruír anacos e fragmentos de vida. Isto quere dicir que temos que pórnos a pensar como comían, que comían, de onde saía esa materia prima...
É algo moi complexo e por Europa adiante hai moitos proxectos ben desenvolvidos neste sentido, mais na península Ibérica é moi complicado atopar un proxecto que desenvolva de maneira estrita o que é unha recreación, aínda que hai compañeiros que están a facer cousas moi interesantes en Portugal, Asturias ou León.
Cal é a importancia deste tipo de proxectos?
Eu creo que o seu valor é que permiten achegarte á historia desde un punto de vista máis material, máis marxista. Para a xente, atoparse con fragmentos de vida e non coas historias dos reis e das guerras, é moito máis próximo.
A historia sempre se comprende desde a trama política e o devir militar dos homes, mentres que cando buscas a reconstrución da vida cotiá atopas con cousas moi diferentes. Unha cousa fascinante que descubrín grazas a unha das compañeiras investigadoras da agrupación é a concepción do xénero medieval, que non ten nada que ver coa concepción que temos a día de hoxe. Escápase por completo á nosa comprensión.
Cando atopas cos argumentos machistas que defenden que as cousas sempre foron así, dáste de conta de que a través de procesos de recreación material aprendes como pensaban estas persoas, que é fundamental para entender o seu momento histórico.
O que facemos sobre todo é visitar museos para observar as representacións pictóricas do vestiario ou demais elementos e buscar investigacións históricas, porque todo o que facemos está referendado. Moitas veces só pensamos na recreación de fitos históricos, mais podemos facelo tamén arredor de elementos. Por exemplo, temos a idea de reconstruír a viaxe do trigo, desde que se colleita nos campos dos arredores de Compostela até que chega á cidade e se transforma en pan.
Cales son os plans de futuro?
A nosa idea sería construír a recreación da batalla, non como un obxectivo final, senón para construír toda a vida cotiá arredor dese momento. Estamos falando da batalla que marca a derrota dos Castro e que muda completamente a estrutura xeopolítica da Galiza.
Vinculado a iso, queremos investigar e amosar a vida da xente que estaba arredor dese conflito traballando pouco a pouco. Para o ano que vén a idea será, co grupo que construímos, intentar achegarlle á xente algo máis continuo: un campamento ao que á xente se poida achegar e observar a vida. E nos seguintes anos ir construíndo máis campamentos e unha serie de intervencións nas que o público poida participar. O obxectivo é que cando se teña o factor humano suficiente, quizais a 15 anos vista, ir facendo un evento que vaia movéndose até Pambre e marche cara ao campo de batalla para representar e reconstruír o que sucedeu.
